Genetyka

Genetyka, czyli to, z czym czarodziej się rodzi albo czym się staje w pewnych okolicznościach (wilkołak, wampir). Jednak niewielu czarodziejów ma takie cechy, dlatego przed napisaniem karty postaci i umieszczeniem w niej podobnych cech należy napisać pod tym tematem podanie z użyciem wzoru:

Kod:

[b]Genetyka:[/b] (półwila, ćwierćwila, wężousty, wilkołak itp.)
[b]Dlaczego jest to dla Ciebie ważne, żeby postać miała taką genetykę:[/b] (pomysł na fabułę postaci i konkretne odgrywanie jej z uwagi na taką, nie inną genetykę)
[b]Jak to się stało:[/b] (w przypadku wilkołaka/wampira)

Uczniowie nie mogą być wampirami i wilkołakami.
Iksy oznaczają ilość wolnych miejsc w danej genetyce. Może ich przybywać w miarę, jak będzie więcej graczy.
Podanie może zostać odrzucone, jeśli administracja uzna, że pomysł jest niewystarczający albo jest zbyt dużo wili na forum. Pamiętajmy, że przez całe siedem tomów książek Harry poznał tylko dwie potomkinie wili i były one siostrami. Wampira nie poznał żadnego, a wilkołaki - dwa, z czego jeden był stwórcą drugiego. Samo bycie postacią uwodzicielską, oszałamiająco piękną i przy tym wredną, nie jest powodem wystarczającym, by być wilą.
Nie jest to też forum oparte o wampiry i wilkołaki. Te dwa gatunki są właściwie - podobnie, jak w słowiańskich legendach - bezmyślnymi maszynami do zabijania, nie pięknymi i wyniosłymi arystokratami czy wspaniałymi i silnymi, niepokonanymi kulami futra, kłów i pazurów. Są wyrzutkami społeczeństwa.

Właściwie - wiły. Są to słowiańskie duchy lasów, czasem przychylne, czasem niekoniecznie. Bywają niszczycielskie i sprowadzają na ludzi obłęd, a bywają przychylne i dobre, względnie - nieszkodliwe. Uwielbiają mamić mężczyzn, są zwiewne, piękne i rozsiewają wokół czar, odbierający mężczyznom zdolność racjonalnego myślenia. W pewnym sensie przejmują nad nimi kontrolę, oszołomiony mężczyzna może nawet nie wiedzieć, że idzie w ich stronę, bardzo łatwo mu się więc utopić w bagnie czy skoczyć z mostu - w tym momencie w jego świecie istnieje wyłącznie wiła, a on będzie chciał z nią tańczyć, póki nie padnie z wycieńczenia.
Mogą ukazywać się w różnych formach zwierzęcych, jednak najczęściej przybierają postać pięknych, jasnowłosych kobiet. Bywają dobre i dzielą się wiedzą medyczną, pomagają czasem ludziom, jednak nie znoszą, kiedy się je okłamuje albo oszukuje i potrafią zsyłać okropne kary, szczególnie na tych, którzy nie dotrzymają obietnicy. Ich włosy bywają wykorzystywane jako rdzenie różdżek.
Potomkowie wił mogą być półwilą (dzieckiem wili i człowieka) lub ćwierćwilą (wnukiem wili i człowieka). Nie potrafią wtedy zmieniać się w zwierzęta, ale wciąż są niesamowicie piękni i oszałamiający, potrafią też czasem rozsiewać czar wili.

Potomkowie wili:
Fleur Delacour
x
x

Metamorfomagia to rzadko występująca cecha, polegająca na wrodzonej zdolności dowolnego zmieniania własnego wyglądu. Mogą zmieniać dosłownie wszystko i nie potrzebują w tym celu żadnych eliksirów czy dobrej znajomości transmutacji - jak inni czarodzieje. Mogą się więc na przykład obyć bez eliksiru wielosokowego, a swoją twarz zmienić choćby i w kaczy dziób. Nie potrafią jednak zmieniać się w całości w zwierzęta.

Metamorfomagowie:
Nimfadora Tonks
Santia la Valette
x

Jeszcze rzadsza, niż metamorfomagia cecha, polegająca na umiejętności rozmowy z wężami i znajomości ich języka. Cecha ta jest kojarzona z czarnoksiężnikami i nie należy raczej się nią chwalić, ludzie boją się takich czarodziejów. Legenda głosi, że potomkowie Salazara Slytherina mają tą umiejętność, jest ona zresztą konieczna (przynajmniej w szczątkowej formie) do otwarcia Komnaty Tajemnic.

Wężouści:
Harry Potter
Lord Voldemort
x

Wilkołakiem człowiek się nie rodzi, może się nim stać przez ugryzienie innego wilkołaka. Jest to klątwa, zwykle taki czarodziej jest już wykluczony ze społeczeństwa, zaszczuty, a w dodatku musi się borykać z comiesięczną - pod wpływem pełni księżyca - bolesną przemianą w oszalałą, nie panującą nad sobą bestię. Są jednak zagrożeniem wyłącznie dla ludzi, nie atakują zwierząt.
W zwierzęcej formie wygląda jak wilk różni się jedynie kilkoma szczegółami - kształtem pyska czy wielkością łap. W formie ludzkiej nadal pozostają sobą.
Nie mogą kontrolować swoich przemian, nie są w stanie na przykład wypuścić pazurów na chwilę, bo się zirytują. Przez cały miesiąc pozostają ludźmi, ich wilkołactwo nie ma też wpływu na ich temperament. Za to w czasie pełni nie są w stanie utrzymać ludzkiej ani pseudoludzkiej formy.
Ich szał podczas pełni może złagodzić eliksir tojadowy, zażyty odpowiednio wcześniej. Wtedy również zmieniają się w wilkołaka, ale nie napadają na każdego, kogo spotkają - mogą spokojnie przespać noc.

Wilkołaki:
Remus Lupin
Fenrir Greyback
x
x
x

Wampirem można się stać przez ukąszenie i wypicie krwi innego wampira - tuż po śmierci. Wampiry nie potrafią same kontrolować swojej żądzy krwi, ktoś najwyżej może im w tym pomóc, nauczyć, jak sobie z tym radzić, jednak wciąż będą miały z tym problemy. Muszą pić krew, by żyć, nie mogą wychodzić na światło słoneczne.
Tylko po wielu latach treningu i pracy nad sobą wampir może znów próbować stać się częścią społeczeństwa i wtapiać się w tłum, władać różdżką i udawać czarodzieja. Albo mugola, bo i takie przypadki się zdarzają. Większość wampirów jednak nie daje rady, pozostają cały czas żądnymi krwi, bezmyślnymi maszynami do zabijania.

Wampiry:
x
x