Rosaline Crow

by **Rosaline Crow** Czw Lut 27, 2014 2:09 am

ψ Rosaline Crow ψ

Amanda Seyfried

	»Imiona postaci« Rosaline Kamelia »Nazwisko postaci« Crow »Wiek« 18 »Data urodzenia« 31 maja 1977 rok »Miejsce urodzenia« Londyn »Czystość krwi« Czysta
»Miejsce zamieszkania« Mieszkanie w Londynie »Dom« GRYFFINDOR »Patronus« Polarny lis »Bogin« Męska postać stojąca w ciemnościach (nie widać twarzy tylko kontur sylwetki) »Zawód« Wytwórca różdżek »Różdżka« 12 cali, grusza, sztywna, włos jednorożca

» PATRONUS «

» RODZINA «

ΨMatka - Cóż Rose kochała swoją matkę, jak przystało na dziecko. To po niej odziedziczyła urodę i ludzkie podejście do świata. Jednak czuła do niej swego rodzaju niechęć... chowaną urazę, zresztą tak jak brat. Bez emocji pozwalała ojcu wymierzać na nich kary. Była zastraszana tak samo jak Ros przez ojca i brata, jednak i tak mogła przecież walczyć.

ΨOjciec - Ten przed którym Rosaline zmieniała się w kłębek strachu. Bała się go jednak też nie chciała być jego niewolnicą jak matka. Nienawidziła za to że przez niego cierpiała cała rodzina. Były dni kiedy była gotowa wykrzyczeć mu wszystko co czuje gdy na niego nie patrzy. Nie podziela podziwu brata. To przez ojca była karana, lub on nakłaniał Armanda aby robił jej krzywdę. Nie, takiego ojca nie można kochać.

ΨArmand (brat) - Jedyna osoba na tym świecie którą kochała miłością bezwzględną. Była gotowa oddać za niego życie pomimo tego jak ją traktował. Nie raz stawiała mu się aby okazać swoją niezależność. Nie pozwalała mu się traktować tak jakby chciał tego ojciec. Jednak pomimo wszystko był najbliższą osobą której mogła zaufać.

BIOGRAFIA

Cóż, życie kobiety w tej rodzinie nigdy nie było i nie będzie łatwe. Przekonała się o tym matka Ros jak i sama ona. Urodziła się jako drugie dziecko w familii Crow. Pomimo wszystko miała nad sobą kogoś w rodzaju anioła stóża. Był to jej brat. Od najmłodszych lat była w niego zapatrzona jak w święty obrazek. Chciała za nim wszędzie chodzić i robić to co on. Czyli była normalnym młodszym rodzeństwem. Ich kontakt był naprawdę dobry. Choć zawsze czuła to, jak mocno faworyzowany jest Armand przez ojca, jednak nie okazywała mu przez to swojej złości. Czuła, że nic z tym zrobić nie może. To był problem ich ojca, a nie Rosaline i Armanda.
Dla Ros czary nie były tak ważne jak dla męskiej części je rodziny. Były... i tyle. Nie ćwiczyła tyle ile jej brat, co nie raz wyśmiewała. Może robiła to też przez pryzmat swojego ojca. Jako dziecko to wszystko ignorowała, jednak już jako nastolatka miała dość jej ojca i całego tego bum na temat swego brata. Buntowała się i nie raz przez to dostawała. Kilka razy mówiła szczerze że nienawidzi ojca. Gdy brat wyjechał do Hogwartu, Ros postanowiła knuć aby móc zacząć żyć po swojemu. Dwa lata spędziła na tym aby przekonać ojca, że nie chce być człowiekiem z domu węża. I znów były kary, krzyki... niemal doszło do wydziedziczenia jej z rodu. W końcu udało się. Dostała upragniony list i uwolniła się od ojca. Czas nauki spędzała dobrze. Niechętnie wracała do domu. Wydoroślała i wiedziała, że to co robi jest słuszne. Choć miała czystą krew nie odnosiła się z tym szczególnie. Nie raz widziała potępiający wzrok "zielonego" domu jednak przezwyciężała to.
Wszystko płynęło spokojnie. Często mijała brata na korytarzach szkoły i starała się z nim rozmawiać. Byli przecież rodzeństwem! Po pewnym czasie zorientowała się, że coś nie pasuje w zachowaniu brata. Był dziwny. Zerkał na boki, nie był tym samym chłopakiem co kiedyś. Dziewczyna oczywiście od razu starała się wypytać o co chodzi ale oczywiście była zbywana. Wszystko się wyjaśniło kiedy nagle weszła do pomieszczenia gdzie jej brat całował... Antoniego. Przyjaciela którego i ona znała. Momentalnie cała jej frustracja wzrosła. Dlaczego jej nie mówił? Dlaczego stał się tak cholernie dalekim od niej? Zaczęła wrzeszczeć słowa których żałowała, głównie przez swoją bezsilność i poczucie odepchnięcia od brata. Od tamtego momentu nie starała się spotkać z bratem przez swój wstyd.
Przyszły ferie. Nagle została zaproszona rodzina Antoniego na wystawną kolację. Nie wiedziała o co chodzi i po co oni tutaj przyszli. Gdy zobaczyła iż przyszedł z nimi Antoni struchlała.Przecież wtedy tyle im nawciskała że wstyd teraz brał górę. Znów miała w sobie irytację. Czuła nawet zazdrość, że traci brata na rzecz oto tam siedzącego chłoptasia. Wieczór przemijał spokojnie, a Rosaline starała się zachowywać nienagannie. Nagle głowy rodów powiedziały coś przez co niemal wszystko co miała przed sobą dziewczyna, spadło na ziemię. Miała wziąć ślub z chłopakiem brata. Oczy jej się szeroko otwarły. I oto w tym momencie wzrosło apogeum jej buntu. Miała dość rozkazywania co ma robić. Była przecież rozumną osobą i umiała o siebie zadbać. Wstała i zaczęła krzyczeć. Różne słowa wylatywały z jej ust, jednak wściekłość wzrosła na tyle, że zaatakowała również brata jak i Antoniego. Momentalnie zamilkła. Rozpętała kłótnie na skalę masową. Antoni też nie próżnował. Wyzwał ją od najgorszych co ją zabolało. Brat jednak stanął w jej obronie i rzucił zaklęcie po którym między zebranymi znalazł się wąż który ugryzł jego ukochanego. Ros odskoczyła zamierając chyba równie podobnie jak brat. Kara jaką jej wtedy zadał ojciec była najpotężniejsza jaka mogła ją spotkać. Brat musiał wycelować w nią różdżkę. Zastosował na niej niewybaczalne zaklęcie po którym wiła się po ziemi w strasznym bólu. Kiedy skończył leżała na ziemi złami w oczach. Nie umiała zebrać w myśli. Jej ojciec stał się dla niej wrogiem numer jeden. Następne dni mijały, a Ros żałowała tego co zrobiła.
Gdy tylko osiągnęła pełnoletność i opuściła mury szkoły. Nie wróciła jednak do domu rodzinnego. Zamieszkała w niewielkim mieszkanku w Londynie starając się żyć normalnie.

CHARAKTER

Cóż Rosaline jest spokojną kobietą, jednak też nie mylmy jej z wielką nudziarą. Ma swoje wytyczne w życiu, których nigdy nie przekroczy i wątpi aby się one zmieniły. Wie dobrze, że nigdy nikogo by nie zdradziła, w przyjaźni jak i w miłości. A jeśli chodzi o miłość, to jest ona jej oddana całkowicie. Jest to dla niej najważniejsze uczucie w życiu, które jeśli raz zapadnie w jej sercu to nigdy w życiu się nie zmieni. Łatwo więc zranić jej serce. Rzadko nienawidzi ludzi... jest to wręcz niemożliwe. Jednak jeśli to się stanie mija ową osobę szerokim łukiem, nie ukrywając swej urazy. Ros szybciej niżeli by kogoś znienawidziła, jest wstanie wybaczyć. Niemal wszystko tylko wtedy gdy widzi "żal za grzechy". Szanuje każdego człowieka obojętnie od rasy, czystości krwi, umiejętności w czarach, wyznania czy orientacji. Jest otwarta na świat, często umie dostosować się do nieznanej jej sytuacji. Rosa jest wielkim słoneczkiem, zawsze się uśmiecha nawet do nieznajomej staruszki w autobusie, czarownicy z wielkim pypciem na nosie czy mugola którego powinna tępić. Nie lubi gdy ktoś się pogłębia w swoich smutkach. Zawsze wtedy chce pomóc, rozweselić... tchnąć w tą osobę życie i szczęście które sama w sobie nosi. Nie ma problemu z nawiązywaniem nowych kontaktów, jednocześnie mając coś w sobie, co może uspokoić największy wybuch negatywnej energii. Jeśli chodzi o energię i emocje to widać w niej jeszcze młodą kobietę, która dopiero uczy się żyć. Miewa zwariowane pomysły i chęć zdobycia całego świata... pomimo to wolałaby wyciszyć swojego ducha w domu przy kominku u boku swego ukochanego, niżeli śmigać na jakąś potańcówkę sama. Rosaline jest romantyczką, wszelkie więc czyny z strony mężczyzny są dla niej ważne. Tak samo jak magia pierwszego pocałunku, seksu... chyba jest to najistotniejsze jeśli chodzi o związek i miłość. Ros jest odpowiedzialna i dorosła psychicznie. Jeśli podejmie ryzyko choćby w swym zawodzie zdaje sobie sprawę że jeśli coś nie pójdzie to spotka ją kara. Podobnie jest z jej słowami. Nigdy nie mówi tego czego nie czuje aby zadowolić drugą osobę. Woli aby ktoś się na niej zawiódł niżeli żył w kłamstwie. Jeśli chodzi o kłamanie, ona tego nie umie robić. Zawsze wtedy wychodzi jej słodki rumieniec zdradzający jej tajemnicę. Łatwo jest ją zawstydzić... jest w tym coś niewinnego. Rosaline kocha dzieci, jej największym marzeniem jest założyć pełną rodzinę która da jej i jej mężowi szczęście. Pomimo swego wieku szanuje swoje ciało, ona nie uprawia seksu tylko się kocha, a jeśli to robi to z osobą, którą określa mianem kogoś bliskiego. Odpadają więc wszelakie chwilowe miłostki czy przypadkowi partnerzy, to nie w stylu Rosaline. Co do magii to nie czuje jej jako przymusu a raczej rodzaj dziedzictwa do którego trzeba mieć należyty szacunek. Nie róbmy jednak z niej ciepłej kluchy która tylko musi przejść spod ramion ojca pod skrzydła ojca bo sama nie może egzystować. Jest bardzo samodzielna. Bywa nawet pyskata kiedy jej coś nie odpowiada. Umie postawić na swoim z różnym tego skutkiem. Nie będzie taka jak od niej wymagają. Nie umie potępić drugiego człowieka tylko dlatego że "tak trzeba". Jest rozumną kobietą i wie czym ma się kierować.

CIEKAWOSTKI